Enterovirus

Enterovirussen en parechovirussen

Entero- en parechovirussen zijn RNA virussen die behoren tot de picornaviridae.

Enterovirussen werden oorspronkelijk ingedeeld in 5 subgenera; poliovirussen, coxsackievirus A, coxsackievirus B, echovirus en de ‘nieuwe’ enterovirussen. Tegenwoordig is er een nieuwe classificatie op basis RNA homologie in 4 klassen Enterovirus A t/m D.

Infecties met entero- en parechovirussen komen het gehele jaar voor maar in gematigde klimaatstreken zien we een toename van de prevalentie in de nazomer en herfst. De meeste infecties worden gezien bij kinderen, vooral in de eerste 2 levensmaanden.

Transmissie vindt plaats via direct of indirect contact met virus in feces of respiratoir materiaal.

Meer dan 90% van de non-poliovirus infecties zijn asymptomatisch of leiden tot een aspecifiek beeld met koorts.  Klinische beelden zijn  o.a.

• centraal zenuwstelsel infecties > acute virale meningitis door klasse B Enterovirussen (vnl. Coxsackie B en echovirus), encefalitis
• hand-foot-mouth disease (herpetiform exantheem, vooral Coxsackie A) > zie voor meer informatie de LCI-richtlijn Hand-, voet-, mondziekte.
• (bovenste) luchtweginfecties
• sepsisachtig beeld bij neonaten en jonge kinderen
• pleurodynie of ziekte van Bornholm
• myopericarditis
• acute hemorragische conjunctivitis

Voor meer informatie over poliomyelitis (kinderverlamming), zie de LCI-richtlijn polio.

Polio is een meldingsplichtige ziekte (groep A)

Diagnostiek

• Enterovirus PCR: aantonen viraal RNA. Bij verdenking virale CZS-infectie wordt standaard getest op het pakket HSV, VZV, Enterovirus, Parechovirus.
  
  Bij een positieve PCR uitslag wordt het materiaal doorgestuurd naar het referentielaboratorium voor verdere typering van het virus.