Herpes simplexvirus

Herpes simplexvirus, HSV

HSV bestaat uit type 1 en type 2 die nauw aan elkaar verwant zijn en worden overgedragen door direct contact tussen besmet (vers) lichaamsvocht en slijmvliezen van de orofarynx, genitaliën en anus, oog of huid. Het virus verspreidt zich van hieruit langs de perifere zenuwen naar de ganglia waar het latent verblijft. De incubatieperiode is gemiddeld 4 dg en ongeveer de helft van de primaire infecties verloopt symptoomloos. Klinische beelden zijn o.a. herpes labialis (koortslip), herpes genitalis, neonatale herpes, meningo-encefalitis, keratitis en gedissemineerde infecties bij immuungecompromitteerde patiënten.

Zie voor meer informatie de LCI-richtlijn Herpes simplexvirus

Diagnostiek

• PCR HSV; de PCR heeft de voorkeur omdat de test en gevoelig is en zowel bij een primo-infectie als reactivatie gebruikt kan worden.
• Serologie HSV: van zeer beperkte waarde, alleen eventueel bij een primo-infectie of het bepalen van de serostatus van een zwangere en bij het bepalen van de Reiber index.
  
  De Reiber-index is de verhouding tussen HSV IgG in liquor en serum gecorrigeerd voor de verhoudingen van albumine en totaal IgG in beide compartimenten. Een verhoogde Reiber-index wijst op intrathecale antistofproductie en kan ook lang na een infectie verhoogd blijven. Diagnostiek middels PCR heeft daarom de voorkeur.