MERS

MERS

MERS-CoV, of Middle Eastern Respiratory Syndrome-Coronavirus, behoort tot de beta-coronavirussen. Het virus is in 2012 voor het eerst beschreven bij mensen en wordt na uitbraken in Saoedi Arabië en Zuid-Korea nog sporadisch aangetroffen in het Midden-Oosten.

MERS presenteert zich voor zover bekend meestal met ernstige respiratoire klachten, die soms voorafgegaan worden door gastro-intestinale klachten (vooral diarree).

Dromedarissen lijken de belangrijkste bron te zijn van MERS-infecties. Ook is beperkte overdracht van mens op mens beschreven, met name in ziekenhuizen. De incubatietijd is 2-14 dagen.

Bij een patiënt met een respiratoire infectie met koorts dient gedacht te worden aan MERS indien deze patiënt in de afgelopen 14 dagen in een gebied is geweest waar MERS voorkomt én daar in een ziekenhuis is geweest of contact heeft gehad met (rauwe producten van) een dromedaris. Ook bij een patiënt met een respiratoire infectie met koorts die in de afgelopen 14 dagen contact heeft gehad met een bevestigde MERS-casus met klinische verschijnselen dient gedacht te worden aan MERS.

MERS is een meldingsplichtige ziekte (groep A), dat betekent dat een patiënt die verdacht wordt van MERS gemeld dient te worden bij de GGD. Hierbij is het essentieel dat de meest recente casusdefinitie in de LCI-richtlijn MERS wordt geraadpleegd.

Diagnostiek

• PCR: een PCR op zo diep mogelijk respiratoir materiaal is de meest betrouwbare methode.
• Serologie: serologie kan in overleg geïndiceerd zijn in aanvulling op de PCR.